Nieuws & In de Media

Wat er mis is aan het zorgproces vandaag

20-06-2016

Een hoogbejaarde vrouw (97) kon plotseling de verzorging die zij nodig heeft niet meer betalen. Dit ondanks het feit dat de vrouw reuma heeft en aan een rolstoel is gekluisterd.

Dit is het schrijnende voorbeeld van hoe het er toe kan gaan in de zorg, beschreven in de column van Gerard Kessels in De Limburger op 12 mei 2015. De gemeente had besloten dat deze mevrouw geen persoonsgebonden budget meer nodig had.

“Ze verliest haar persoonsgebonden budget (pgb) en moet de verpleegster ontslaan. Wat er voor in de plaats komt is papier en lucht: vragenlijsten, checklisten, matrixen en keukentafelgesprekken.”

ouderen zorg mis

Als 97-jarige moest ze in het ‘keukentafelgesprek’ verbeterdoelen aangeven bij de medewerker van de gemeente. Verbeterdoelen? Een hoogbejaarde vrouw moet dus zelf voorstellen doen over wat zij gaat verbeteren aan haar situatie.

Ze komt met het idee om met de hometrainer dagelijks 50 trapbewegingen te maken. Terwijl ze niet weet hoe ze de verzorging die ze nodig heeft moet organiseren, heeft ze nu wel een verbeterdoel.

Er wordt nu wel ‘hulp’ gestuurd door de gemeente, vooral om te kijken of ze werkt aan haar verbeterdoel.

Een voorbeeld van wat er misgaat in de zorg aan huis die wordt betaald met de pgb. De gemeentes zijn verantwoordelijk, maar hebben veel minder budget. Dus bepalen ze al snel dat je met wat meer mantelzorg, minder zorguren nodig hebt.

Bij de zorg in woonzorgorganisaties voor ouderen gaat ook niet alles goed. Zo zijn er de laatste maanden een aantal grote woonzorglocaties failliet gaan. Een deel van de oorzaak is dat de locaties een veel te duur gebouw hebben.

Dit is direct te koppelen aan de vastgoedondernemers die bepalen hoeveel huur ze willen ontvangen zonder goed te kijken naar de zorgkant. De gebouwen worden (te) luxe opgeleverd en de vastgoedinvesteerder rekent met een te hoog rendement.

Daarbij zijn deze grote woonzorgorganisaties vaak te log, met veel overhead. De managers in deze organisatie zijn geen ondernemers. Net als de vastgoedinvesteerder kijken ze veel naar de korte termijn.

De veelal luxe locaties zijn te duur voor de meeste ouderen die zorg nodig hebben. Deze ouderen hebben deze luxe ook niet in hun eigen woning. Dit terwijl er een grote behoefte is aan betaalbaar wonen met zorg.

Dan zijn er nog de zorgkantoren (de zorgverzekeraar) die de strategie bepalen en hier een bepaalde macht hebben. De zorg wordt ingekocht in minuten. Het zorgkantoor bepaalt hoeveel zorgminuten een woonzorglocatie krijgt.

Bij een faillissement is het heel moeilijk klanten over te nemen in een kleinere locatie. Deze kleine locatie loopt vast tegen het ‘productieplafond’ dat ze hebben gekregen van het zorgkantoor.

Er worden niet eerder meer zorgminuten toegekend aan de kleine organisatie voordat er duidelijkheid is rondom het faillissement. Het zorgkantoor doet liever zaken met enkele grote partijen zodat er minder afspraken nodig zijn.

Ondertussen weten bewoners niet waar ze aan toe zijn. Dit terwijl deze ouderen goed in staat zijn om zelfstandig te kiezen waar ze de zorg willen genieten en waar ze willen wonen. Door de zorgkantoren worden zij echter gedwongen om te kiezen uit bepaalde woonzorglocaties.

De oplossing ligt in kleinere bedrijven met meerdere kleinere woonzorglocaties. Een bedrijf waar de eigenaar verstand heeft van ondernemen én de zorg. De ondernemer die de zorg en het pand van elkaar weet te scheiden.

Vanuit Percura Zorg werken wij aan een verandering. Namelijk transparantie in de ouderenzorg, waar ouderen zelfstandig kunnen kiezen waar ze willen wonen en welke zorg ze willen afnemen. Voor meer informatie kunt u bellen naar onze receptie op: 085 401 96 84.

Foto credit: Florian Richter